W Szpitalnym Oddziale Ratunkowym studenci mają możliwość ćwiczenia na symulatorach wysokiej wierności przy użyciu prawdziwego, specjalistycznego sprzętu medycznego. Symulatory imitują pacjentów trafiających na rzeczywisty SOR - osoby w stanie bezpośredniego zagrożenia życia z powodu obrażeń ciała, ofiary wypadków komunikacyjnych, zatruć, z niewydolnością krążenia oraz po nagłym zatrzymaniu krążenia i resuscytacji krążeniowo-oddechowej. Symulacja odbywa się poprzez zespołową pracę przyszłych medyków w normalnym środowisku SOR. Zadaniem studentów jest przeprowadzenie wstępnej diagnostyki i podjęcie leczenia  w zakresie niezbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego. Konieczna jest ścisła praca zespołowa, zastosowanie w praktyce wiedzy medycznej z zakresu medycyny ratunkowej, neurologii, kardiologii,  chirurgii  w sytuacjach, gdy lekarz dysponuje często niepełnymi informacjami i zmuszony jest działać pod presją czasu. Ćwiczenie tych umiejętności bazuje na konkretnym scenariuszu przygotowanym przez instruktorów  z uwzględnieniem maksymalnie 3 celów dydaktycznych.

Studenci uczą się pracy w zespole pod kierunkiem wybranego spośród siebie lidera grupy. Umiejętności nietechniczne nauczane „równolegle” do treści medycznych to podejmowanie trudnych decyzji w krótkim czasie, sprawne komunikowanie się w zespole, rozwiązywanie sytuacji kryzysowych, przekazywanie istotnych informacji o pacjencie innym lekarzom. Podczas ćwiczenia danego scenariusza przebieg zajęć jest nagrywany; część grupy ćwiczy, pozostałe osoby na żywo oglądają pracę pierwszego zespołu.  Po  zakończeniu ćwiczeń obu grup każdy  scenariusz jest dokładnie omawiany i analizowany z instruktorem symulacji medycznej w sali debriefingowej. 

Nasze symulatory mają 7 żyć. Jeżeli nie udało się postawić trafnej diagnozy razem i uratować pacjenta za pierwszym razem - zawsze można powtórzyć ćwiczenie. Przy tym nikt nie ucierpi! To ostatnia szansa na popełnienie błędu przed rozpoczęciem pracy zawodowej.

Przykładowy udany scenariusz: Pacjentem jest 5-latek z częstoskurczem nadkomorowym. Prawidłowa diagnoza, prawidłowe leczenie i wszystko potoczyło się zgodnie z założeniami.